Kot orientalny – cena, charakter, pielęgnacja
Wpisz frazę poniżej, by szukać artykułów i produktów
UDOSTĘPNIJ
Koty orientalne są bardzo blisko spokrewnione z kotami syjamskimi, ale w przeciwieństwie do nich występują we wszelkich możliwych umaszczeniach. Należą do jednej z najinteligentniejszych ras, która może nawet nauczyć się aportowania. A to nie wszystkie zalety kota orientalnego...
| Rozmiar | średni, masa ciała: kotki – 2–5 kg, kocura – 3–6 kg |
| Sierść | krótka (oriental shorthair), długa (oriental longhair), we wszystkich możliwych umaszczeniach |
| Charakter | niezwykle towarzyski, inteligentny, uwielbia się bawić |
| Długość życia | 10–15 lat |
Spis treści:
Rasa została stworzona w latach 50. XX wieku, kiedy to po II wojnie światowej drastycznie zmniejszyła się populacja zwierząt domowych i hodowcy starali się odtworzyć niektóre z nich. Twórcy kotów orientalnych byli niezwykle kreatywni, krzyżowali w głównej mierze kota syjamskiego z innymi rasami, takimi jak: kot brytyjski niebieski, brytyjski krótkowłosy, abisyński. W rezultacie uzyskano zwierzę o wyglądzie niezwykle podobnym do kota syjamskiego, ale w najróżniejszych kolorach. Każdy mruczek w danym umaszczeniu był wówczas uznawany za osobną rasę, np. foreign white, havana (czekoladowy), oriental spotted tabby, lecz wkrótce przekonano się, że możliwości kolorystycznych jest tak dużo, że zrezygnowano z podziału. Wszystkie barwy poza “syjamski point” połączono w jedną rasę kota orientalnego. W latach 70. sprowadzono je z Wielkiej Brytanii do USA, a nowe krzyżówki z syjamem ujawniły możliwości jeszcze większej liczby umaszczeń.
To bardzo zróżnicowana pod względem kolorystycznym grupa mruczków. Głowa osobnika tej rasy przypomina kształtem migdał, oczy są duże i lekko skośne, uszy zaś bardzo duże, o mocnej podstawie, lekko pochylające się na boki (co może przywodzić na myśl nietoperza).
Te średniej wielkości koty mają smukłą, elegancką sylwetkę i bardzo długie, cienkie łapy. Nie należą jednak do słabych fizycznie. Charakteryzują się mocno rozwiniętą muskulaturą i wielkimi pokładami energii.
Dopuszczalne rodzaje umaszczeń to: jednolite, cieniowane, podpalane, tabby czy bicolor. Zależnie od związku felinologicznego różne kolory dopuszczane są we wzorcach rasy.
Sierść kota orientalnego jest krótka i jedwabista w dotyku. Mówi się, że czworonogi tej rasy są odpowiednimi towarzyszami dla alergików. Nie jest to do końca prawda. Mruczki te również uczulają, ale w mniejszym stopniu. Alergie wywołuje nie ich sierść, a białko o nazwie Fel d 1, które znajduje się w ślinie, naskórku i sierści. Koty orientalne również mają to białko, choć w mniejszej ilości. Dlatego osoby uczulone “na kota” zawsze powinny skonsultować się z alergologiem, zanim zdecydują się na adopcję mruczka.
Kot orientalny nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji. Wystarczą standardowe czynności, czyli: czesanie, mycie zębów, kąpiele i przycinanie pazurów, podobnie jak w przypadku ras krótkowłosych.
Koty orientalne uznaje się za jedną z najinteligentniejszych ras. Są niezwykle towarzyskie i ciekawskie, a gości witają od progu. Sprawdzają każdy kąt, a opiekuna nie odstępują na krok. Lubią siedzieć wysoko i mieć oko na wszystkich domowników. Kochają bawić się ze swoim opiekunem, można nauczyć je nawet aportować i z powodzeniem wychodzić z nimi na spacer na smyczy. Szybko uczą się też ciekawych sztuczek.
Dobrze czują się w towarzystwie drugiego kota lub w parze z innymi zwierzakami, ale główną rolę w ich życiu odgrywa opiekun. Potrafią się smucić, kiedy wychodzi, i cierpią podczas rozłąki z nim.
To rasa kotów należąca do głośnych i “gadatliwych”. Miauczeniem zdarza im się wymuszać różne rzeczy, na których im zależy, i robią to tak długo, aż dopną swego – zwykle proszą o: uwaga opiekuna, zabawę czy otwarcie drzwi.
Jeśli przez większość dnia nie ma Cię w domu, rasa taj nie jest dla Ciebie odpowiednia. Rozłąka dla kota orientalnego jest cierpieniem, mruczek sam bardzo się nudzi. Dobrym wyjściem z sytuacji może być zapewnienie mu towarzystwa – drugiego mruczka. Po powrocie należy spędzać z pupilem czas i okazywać mu atencję. Kot tej rasy nadaje się dla rodzin z dziećmi, starszych osób i wszystkich, którzy chcą mieć z czworonożnym przyjacielem dużo kontaktu, chętnie będą się z nim bawić i będą mieli czas na to, by spożytkować jego energię oraz zaspokoić ciekawość.
Przeciętna długość życia kota orientalnego to 10–15 lat, czyli podobnie jak w przypadku większości ras kotów. Ze względu na bliskie pokrewieństwo z kotami syjamskimi mogą mieć tendencje do podobnych co one chorób, takimi jak: zez, zanik siatkówki, jaskra, martwak rogówki czy mukopolisacharydoza typu VI. Dotykają ich także choroby nerek czy serca.
Czy wiesz, że koty orientalne mają ponad 300 umaszczeń? Przekrój kolorystyczny w rasie jest tak szeroki, że nie sposób wymienić wszystkich. W zależności od związku felinologicznego niektóre z nich mogą być nieakceptowane.
Trzeba poczekać 6–12 miesięcy, aż oczy kociąt wybarwią się z szarogranatowych na zielone.
Od kota syjamskiego różni go tylko umaszczenie oraz kolor oczu. U “syjamów” to niebieski, orientalne zaś mają oczy zielone. Wyjątkiem jest kot orientalny biały niebieskooki (OSH w 61) i biały syjamski bez oznaczeń (SIA w 67). Wyglądają tak samo, ale mają różny zapis genetyczny. Czasem w miotach kotów orientalnych rodzą się “syjamy”.
Kotom orientalnym należy zapewnić pełnoporcjową, czyli kompletną i zbilansowaną karmę dostosowaną do wieku i aktywności, która w ich przypadku jest zazwyczaj wysoka. Wskazana jest tzw. dieta mieszana, czyli zastosowanie zarówno karm mokrych jak i suchych. Optymalne proporcje między tymi rodzajami pokarmu to 9 do 1 pod względem masy produktów (z przewagą wilgotnego jedzenia). W jaki sposób powinno wyglądać w praktyce kocie menu? Podawaj ulubieńcowi porcję mokrej karmy na śniadanie i kolację, a na czas Twojej dziennej nieobecności w domu i na noc pozostaw w miseczce właściwą, odmierzoną ilość karmy suchej. Dzięki temu kot, zgodnie z naturalnymi potrzebami, będzie jadł od kilku do nawet kilkunastu razy dziennie. Poza tym mruczek powinien mieć stały dostęp do często wymienianej wody.
Kot orientalny kupiony w dobrej, dbającej o zdrowie i charakter kociąt hodowli zrzeszonej w legalnym związku felinologicznym to koszt ok. 5–10 tysięcy złotych. Na tak wysoką kwotę wpływa wiele czynników, w tym: opieka nad kotką przez całe jej życie, profilaktyka i leczenie weterynaryjne zwierząt, właściwa dieta, troska oraz socjalizacja kotów.
