Żwirek dla kota – jak wybrać najlepszy?
Wpisz frazę poniżej, by szukać artykułów i produktów
UDOSTĘPNIJ
To najczęściej wybierany rodzaj żwirku. Jest dostępny w supermarketach i sklepach zoologicznych w przystępnych cenach. Istnieje kilka rodzajów grubości ziaren. Żwirek o najgrubszych ziarnach najmniej się pyli. Dobrze zbryla się i wchłania wilgoć. Nieczystości łatwo usunąć za pomocą łopatki. Jest ciężki i nie nadaje się do spłukania w toalecie.
Można spotkać wersje zapachowe oraz zapachowe – np. żwirek lawendowy, aloesowy czy cytrynowy. Dużym minusem tego rodzaju żwirku jest to, że jego osad oraz same ziarna łatwo przenoszą się poza kuwetę.
Granulki są zbudowane z silikatu. Doskonale pochłaniają nieprzyjemne zapachy. Żwirek silikonowy nie zbryla się, nie trzeba go dosypywać. Wystarczy raz na 2-4 tygodnie wymienić cały żwirek w kuwecie. Kał należy usuwać każdego dnia. Codziennie należy także mieszać żwirek w kuwecie, by mocz mógł wsiąkać równomiernie. Jest wydajny, ale też droższy od żwirku bentonitowego.
Granulki są dostępne w różnych rozmiarach. Te najmniejsze najbardziej się pylą i roznoszą po mieszkaniu, ponieważ są bardzo lekkie – z łatwością przyklejają się do kocich opuszek. Żwirek drewniany dobrze się zbryla, jest wydajny i umiarkowanie pochłania zapachy. Jego duży atut to możliwość spłukania go w toalecie.
Podobnie jak żwirek drewniany, również jest pochodzenia naturalnego. Bardzo wydajny, posiada neutralny zapach. Jest mniej popularny niż żwirek drewniany. Pochłania nieprzyjemne zapachy dzięki molekułą białka pochodzenia roślinnego.
Jest zbudowany z minerału zwanego sepiolitem, który jest pianką morską. Ma postać ziarenek, które wchłaniają mocz. Żwirek sepiolitowy nie zbryla się. Kuwetę należy czyścić codziennie. Żwirek dostępny jest w wersjach zapachowych lub bezzapachowych. Jego zaleta to wydajność – wystarczy raz na 2-4 tygodnie wymienić cały żwirek w kuwecie. Żwirek sepiolitowy jest cięższy od żwirku drewnianego czy bentonitowego, dzięki czemu w mniejszym stopniu roznosi się po mieszkaniu.
Ma postać drobnych granulek z tworzywa sztucznego, które nie wchłaniają moczu. Dzięki temu płyny przedostają się na dno kuwety. Za pomocą pipetki (dołączonej do żwirku), możesz pobrać mocz z kuwety i przelać go do specjalnego pojemnika. Próbkę zanieś do lekarza weterynarii, który ją zbada.
Ten rodzaj żwirku umożliwia pobranie moczu bez konieczności znieczulenia i cewnikowania kota. Mocz można poddać badaniu ogólnym, np. podczas diagnostyki cukrzycy. Nie nadaje się do wykonania posiewu moczu, ponieważ istnieje wysokie ryzyko przeniesienia bakterii z kuwety do pojemnika, dlatego wynik posiewu może być niewiarygodny.
Służy do monitorowania pH moczu kota. Kolor żwirku ulegnie zmianie, jeśli mocz kota będzie zbyt kwaśny lub za bardzo zasadowy. Żwirek nie zapewnia pełnej diagnostyki – nie umożliwia poznania przyczyny problemu, jedynie informuje, że w organizmie zachodzą zmiany, czego skutkiem jest zmiana pH moczu. Dzięki temu opiekun ma możliwość zareagować od razu i zgłosić się na pełną diagnostykę do lekarza weterynarii.
Żwirek składa się z bentonitu sodowego, który jest bezzapachowy, bezpyłowy i bezpieczny dla kota. Doskonale się zbryla, ale jest nierozpuszczalny w wodzie, dlatego nie wolno go spuszczać w toalecie.
Odczyn pH moczu to kwestia osobnicza. Na pH moczu wpływ ma także dieta. Jeśli żwirek zmienił kolor tylko raz, najprawdopodobniej nie ma powodu do niepokoju. Do lekarza weterynarii należy zgłosić się dopiero wtedy, kiedy zmieniona barwa żwirku będzie się utrzymywać przez 2-3 kolejne dni.
Tabela 1.0. przedstawia barwę żwirku diagnostycznego w zależności od pH moczu.
Żwirek może być stosowany przez cały okres leczenia lub profilaktycznie co kilka tygodni. Sprawdza się przede wszystkim u kotów z chorobami metabolicznymi oraz z chorobami układu moczowego. Wynik jest wiarygodny, jeśli tylko jeden kot korzysta z kuwety ze żwirkiem diagnostycznym.
1. Czy żwirek można spłukać w toalecie?
Tak, ale nie każdy. Żwirek bentonitowy po wrzuceniu do toalety zachowuje się jak beton i może zatykać kanalizację, dlatego nie nadaje się do spłukania w toalecie, podobnie jak żwirek silikonowy. Żwirki, które można spłukać w toalecie, to żwirek drewniany i kukurydziany.
2. Jak często wymieniać żwirek w kuwecie?
Jak najczęściej. Całkowitą wymianę żwirku i dokładne wyczyszczenie kuwety zaleca się przeprowadzać raz na 7-10 dni w przypadku żwirków drewnianych i bentonitowych. Żwirki silikonowe można wymieniać nieco rzadziej, co 2 tygodnie.
3. Jak często sprzątać kuwetę?
Codziennie lub kilka razy dziennie. Niektóre koty nie skorzystają z kuwety, jeśli jest nieposprzątana. Wówczas mogą załatwić się obok kuwety lub w zupełnie innym miejscu. Najlepiej sprzątać „kocią toaletę” po każdej wizycie mruczka. Jeśli wraz z odchodami usuwasz dużo żwirku, przy każdym czyszczeniu możesz go dosypać, by był na stałym poziomie.
4. Piasek zamiast żwirku – czy to dobre rozwiązanie?
Nie. Piasek jest naturalnym miejscem, w którym koty załatwiają swoje potrzeby fizjologiczne na wolności, ale może być dla kotów niebezpieczny. Jest źródłem bakterii, wirusów i pasożytów, które mogą zagrażać nie tylko zwierzęciu, ale także innym domownikom. Poza tym bardzo klei się do łapek i roznosi po całym mieszkaniu.
5. Jaki żwirek dla kota długowłosego będzie najlepszy?
Taki, który nie przyczepia się do sierści. Niech za przykład posłużą nam persy – mają długą sierść, do której o wiele łatwiej coś się przyczepia niż w przypadku kotów ras krótkowłosych, np. rasy europejskiej. Źle dobrany żwirek brudzi sierść i łatwiej roznosi się po mieszkaniu.
Jest także przyczyną powstawania kołtunów. Wybierz żwirek, którego granulat ma dużą średnicę. Zapobiegnie to przyklejaniu się cząsteczek żwirku do sierści. Cięższe cząsteczki żwirku szybciej opadają po przyczepieniu się do sierści.
6. Jak przekonać kota do nowego rodzaju żwirku?
Kot może nie chcieć załatwić swoich potrzeb fizjologicznych w kuwecie z nowym rodzajem żwirku. Dzieje się tak często po wprowadzeniu żwirku silikonowego lub drewnianego u kotów, które wcześniej miały w kuwecie tylko żwirek bentonitowy.
Kot musi się przekonać do nowego rodzaju żwirku, dlatego zmiana nie powinna być nagła. Do kuwety ze starym żwirkiem należy sukcesywnie dosypywać nowy żwirek. Na początku ilość powinna być znikoma. Wystarczy garść. Po kilku dniach możesz dorzucić kolejną porcję i w ten sposób stopniowo zmieniać proporcje między starym a nowym rodzajem żwirku, aż w końcu w kuwecie pozostanie już tylko nowy żwirek.
7. Jak neutralizować nieprzyjemny zapach żwirku?
Nieprzyjemny zapach z kuwety to częsty problem, z którym opiekunowie kotów muszą się mierzyć. Na szczęście w łatwy i szybki sposób można pozbyć się niepożądanych zapachów. Po pierwsze, należy codziennie sprzątać kuwetę, a cały żwirek wymieniać zgodnie z instrukcją na opakowaniu (raz w tygodniu lub rzadziej). Po drugie, należy zaopatrzyć się w pochłaniacz zapachów do kuwety. Dobrym rozwiązaniem może być także zmiana żwirku na zapachowy.
Mocz nie wykastrowanych kocurów ma silny, nieprzyjemny zapach, który może być trudny do zneutralizowania, dlatego często jedyną opcją jest kastracja kota. Szczegóły należy omówić z lekarzem weterynarii.
8. Który żwirek nie roznosi się po domu?
Każdy w mniejszym lub większym stopniu może roznosić się po mieszkaniu. Żwirki, które składają się z ciężkich, dużych granulek trudniej roznoszą się po mieszkaniu niż np. żwirki drewniane o niskiej masie ziarenek. Wybierając żwirek w sklepie, należy zwrócić uwagę na średnicę jego cząsteczek. Ten, który ma największe granulki, powinien roznosić się po mieszkaniu w najmniejszym stopniu. Dobrym pomysłem jest także zamontowanie przed kuwetą przedsionka z matą, na której kot będzie zostawiał wyniesione z kuwety granulki żwirku.
9. Kot zjada żwirek – co to może oznaczać?
Kocięta mogą zjadać żwirek oraz inne niejadalne przedmioty, ponieważ są ciekawe świata – dopiero uczą się co jest jadalne, a co nie. Szybko powinny nauczyć się, że żwirek jest po prostu niesmaczny.
Jeśli starsze koty zjadają żwirek, może to świadczyć o zaburzeniach na tle psychicznym lub może to być wynik zaburzeń metabolicznych. Takie zachowanie należy skonsultować z lekarzem weterynarii, by ustalić przyczynę.
